قرص هیدروکلراید لووفلوکساسین

ذات الریه به دست آمده در جامعه (CAP): لووفلوکساسین در درمان کلاه ناشی از پاتوژن های باکتریایی متداول مانند استرپتوکوکوس پنومونیه ، هموفیلوس آنفلوانزا و مایکوپلاسما پنومونیا مؤثر است.

تشدید حاد باکتریایی برونشیت مزمن: برای درمان تشدید ارگانیسم های مستعد مانند Haemophilus آنفلوانزا و Moraxella catarrhalis استفاده می شود.

بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD): عفونت های باکتریایی مرتبط با تشدید COPD را درمان می کند.

سینوزیت: لووفلوکساسین در درمان سینوزیت حاد باکتریایی ناشی از پاتوژن هایی مانند استرپتوکوک پنومونیه و هموفیلی آنفولانزا استفاده می شود.

سیستیت (عفونت مثانه): لووفلوکساسین در درمان عفونت های دستگاه ادراری بدون عارضه و پیچیده ناشی از اشریشیا کولی ، پنومونیه کلبیلالا ، لکه های انتروباکتر و سایر ارگانیسم های مستعد مؤثر است.

پیلونفریت (عفونت کلیه): برای درمان پیلونفریت ناشی از باکتری های مستعد مؤثر است.

برای درمان عفونت های پوست و بافت های نرم ناشی از باکتریهای مستعد مانند استافیلوکوکوس اورئوس و استرپتوکوک پیوژنز ، از جمله سلولیت ، عفونت زخم و آبسه استفاده می شود.

اسهال مسافر: لووفلوکساسین برای درمان گاستروانتریت باکتریایی ناشی از E. coli enterotoxigenic و سایر عوامل بیماری زا مستعد استفاده می شود.

پروستاتیت مزمن باکتریایی: لووفلوکساسین برای درمان پروستاتیت مزمن باکتریایی ناشی از ارگانیسم های مستعد نشان داده شده است.

از لووفلوکساسین برای درمان عفونت های مؤثر بر استخوان ها و مفاصل مانند استئومیلیت ، ناشی از ارگانیسم های مستعد استفاده می شود.

عفونت های Chlamydia trachomatis: لووفلوکساسین ممکن است در درمان عفونت های کلامیدیال استفاده شود.

سوزاک: لووفلوکساسین می تواند به عنوان یک درمان جایگزین برای سوزاک استفاده شود ، به ویژه برای بیمارانی که به پنی سیلین حساسیت دارند.

لووفلوکساسین گاهی اوقات در درمان عفونت های باکتریایی چشم ، از جمله ملتحمه ، ناشی از ارگانیسم های مستعد استفاده می شود.